Παραθέτουμε παρακάτω απόσπασμα από την ομιλία Ιωάννη Δελή, υποψήφιου βουλευτή του ΚΚΕ στην Α΄ Θεσσαλονίκης στις βουλευτικές εκλογές της 21 Μαΐου 2023, που έγινε στη συνάντηση του στις 13 Μαΐου 2023 με μέλη του Συλλόγου «Εμείς που σπουδάσαμε στο σοσιαλισμό».
ΔΕΛΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ: Ορισμένες σκέψεις για το κράτος
…………………………………………………………………………………………………..
Βλέπετε, αυτό το αποτρόπαιο έγκλημα στα Τέμπη, αυτό το έγκλημα που έγινε στον βωμό του κέρδους, είναι φανερό ότι λειτουργεί ως καταλύτης και ως εκείνη η σταγόνα με την οποία το ποτήρι ξεχειλίζει……
Κι έτσι, φίλες και φίλοι, συνειδητοποιείται, στον ένα ή στον άλλο βαθμό, και πάντως με οργή, από ολοένα και περισσότερο κόσμο, ότι ζει σε ένα κράτος εγκληματικό, ένα κράτος αδιάφορο για την ανθρώπινη ζωή.
Είναι αυτό το ίδιο το κράτος, το ίδιο το σύστημα που με τις κυβερνήσεις και τα κόμματά του ξεζουμίζει τον εργαζόμενο, δημιουργεί την ανεργία και την ανέχεια, ληστεύει το λαϊκό εισόδημα, και τελικά είναι το ίδιο αυτό κράτος που αδιαφορεί ή και προδιαγράφει ακόμα μέχρι και την ίδια την απώλεια της ανθρώπινης ζωής.
Είναι το κράτος των καπιταλιστών και των κομμάτων τους, με τις κυβερνήσεις τους ή τους συγκυβερνήτες τους.
Είναι το κράτος των μεγαλο-επιχειρηματιών, των κερδών, του ανταγωνισμού, της υγείας και της παιδείας που λογίζονται ως εμπορεύματα, και που μαζί με όλα αυτά πάει και η ανεργία και τα φτηνά μεροκάματα κι οι χαμηλοί μισθοί, και η διάλυση των σταθερών εργασιακών σχέσεων και η μετατροπή τους σε λάστιχο.
………………………………………………………………………………………………………..
Μας λένε ότι έχει σημασία, δήθεν, το ποιος κάθεται στο κυβερνητικό τιμόνι, ποιος είναι ο διαχειριστής αυτού του συστήματος –αυτής της βαρβαρότητας, δηλαδή, που ζούμε.
Και τι αποδείχτηκε;
Aποδείχτηκε ότι, τελικά, μεγαλύτερη σημασία έχει, το ότι οι κυβερνητικές «ράγες» είναι γερά καρφωμένες σε αυτό το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα
και ελάχιστη, μηδαμινή σημασία έχει το ότι, στο τιμόνι αυτό, αλλάζουν συνεχώς βάρδιες οι διαδοχικοί «μηχανοδηγοί» της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ μαζί με τους έκτακτους –αν χρειαστεί- συνεργάτες τους, αυτούς της μιας χρήσης!
Αυτό είναι το συμπέρασμα που βγαίνει και για την τραγωδία στα Τέμπη όπως και για όλα τα εγκλήματα κατά του λαού μας!
Γιατί όλα αυτά τα εγκλήματα, στα Τέμπη, στο Μάτι, στην Εύβοια, ένα νήμα τα συνδέει, το ίδιο!
Κι αυτό δεν είναι η «απουσία» του κράτους, όπως λέγεται με ευκολία ή και από συνήθεια!
Είναι, κυρίως, η «παρουσία» αυτού του κράτους, ενός κράτους εχθρικού για τον λαό, από την κορυφή του ως τα νύχια.
Ενός κράτους που, όταν πρόκειται για την προστασία του λαού μετράει ακόμα και τα φραγκοδίφραγκα, κόβει από παντού, εξοικονομεί «πόρους».
Αλλά, όμως, όταν είναι να στηρίξει το κεφάλαιο και τις μπίζνες του, τότε εκεί γίνεται ανοιχτοχέρικο!
Είναι το κράτος που με κάθε κυβέρνηση διατηρεί π.χ. την «εθελοντική φορολογία» για τους εφοπλιστές και την ίδια στιγμή όχι μόνο χαρατσώνει μέχρι και την ανάσα του λαού, αλλά του κουνάει και το δάχτυλο όταν διεκδικεί προσλήψεις προσωπικού, ανθρώπινες σχέσεις εργασίας, μέτρα προστασίας για να μη χάνονται ανθρώπινες ζωές.
Είναι το κράτος που με κάθε κυβέρνηση διατηρεί από το 2012 τον αναβαλλόμενο φόρο των τραπεζών, δεν πληρώνουν δηλ. τίποτα μέχρι να βγάλουν τη χασούρα από το κούρεμα των ομολόγων τους, κάτι που δεν εφαρμόστηκε, όμως και για τη χασούρα των ασφαλιστικών ταμείων των εργαζομένων, και κάπως έτσι πέρυσι, το 2022, οι τραπεζίτες μέτοχοι έσκαγαν από τα κέρδη που ξεπέρασαν τα 4,5 δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ όλοι εμείς πληρώναμε το 95% των φόρων, με διαδοχικές μάλιστα υπεραποδόσεις των φορολογικών εσόδων λόγω της ακρίβειας που εκτοξεύει και τους έμμεσους φόρους.
Είναι το κράτος που τα δίνει όλα για την αντιδραστική αξιολόγηση στην εκπαίδευση, αλλά δεν κάνει τίποτα για τις ελλείψεις, την υποσυντήρηση και την ολοένα και μεγαλύτερη επικινδυνότητα των σχολικών υποδομών!
Είναι το κράτος που αναβαθμίζει ενεργειακά τα σχολικά κτήρια, πριν καν εξασφαλίσει τη στατική τους επάρκεια και την αντισεισμική τους θωράκιση!
Είναι το ίδιο κράτος που χάνεται στους λαβύρινθους των «συναρμοδιοτήτων» και μετατρέπεται σε «Βαβέλ», όταν πρόκειται για το λαό.
Και, στην εποχή του «ψηφιακού μετασχηματισμού», λέει στους εργαζόμενους να περιμένουν δεκαετίες για να φτιαχτεί ένα σύστημα όπου δεν θα χάνουν τα ένσημά τους, θα έχουν πρόσβαση στις πληρωμένες εισφορές τους, ώστε να γίνει πιο εύκολη η απονομή της σύνταξής τους.
Κι όμως γίνεται κράτος – μοντέλο, με επιτελικότητα και fast track διαδικασίες όταν είναι να τρέξουν «στρατηγικές επενδύσεις», να προχωρήσει η «πράσινη ανάπτυξη», να αδειοδοτηθούν οι μεγάλες μπίζνες.
Βλέπετε, αυτό το κράτος, από το 2018 ακόμα έκανε ηλεκτρονικούς τους πλειστηριασμούς των λαϊκών σπιτιών, αλλά δεν έδειξε την ίδια προθυμία για την ασφαλή κίνηση των τρένων!
Είναι το κράτος που είτε διαχειρίζεται το ίδιο τις εταιρείες του (όπως τον ΟΣΕ) είτε τις παραχωρεί σε ιδιώτες, όπως έκανε με τη «Hellenic Train».
Aυτό το κάνει πάντα για το κέρδος, κι αυτός είναι ο λόγος που δεν διστάζει να περιορίζει το κόστος ακόμα και για την ασφάλεια του λαού.
Aυτός είναι ο λόγος, που φορτώνει τα σπασμένα στις πλάτες του λαού, κι αυτός είναι ο λόγος, το κέρδος και τίποτα άλλο, για τον οποίο μοιράζει την πίτα -την πιο κερδοφόρα- στους επιχειρηματικούς ομίλους και στους κάθε λογής εργολάβους που στήνουν πάρτι με τα δημόσια έργα!
Κι έρχονται εδώ τα γνωστά παπαγαλάκια ακόμα και τα κυβερνητικά και λένε:
Με αυτό το κράτος πρέπει να τελειώνουμε, ή θα το μεταρρυθμίσουμε ή θα καταστρέψει την Ελλάδα!
Αυτό το κράτος, όμως, όπως και κάθε αστικό κράτος, δεν «μεταρρυθμίζεται» σε φιλολαϊκό στον αιώνα τον άπαντα, γιατί οι ράγες του είναι γερά καρφωμένες στα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων και γι’ αυτό αυτό το κράτος συγκρούεται με τις λαϊκές ανάγκες.
Με αυτό το κράτος πρέπει να τελειώσει ο λαός και να φτιάξει ένα άλλο, παίρνοντας στα χέρια του τα κλειδιά της εξουσίας και της οικονομίας.
Όσο για το «μπάχαλο», δεν είναι εξαίρεση, αλλά κανόνας στον καπιταλισμό, όπου οι ανταγωνισμοί για τα κέρδη οδηγούν στην αναρχία της παραγωγής.
Δεν έχει παρά να δει κανείς την «αμαρτωλή» σύμβαση 717 για τη σηματοδότηση, με τη μια εργολαβική εταιρεία να ξηλώνει ό,τι είχε κάνει η προηγούμενη για να εγκαταστήσει τα δικά της συστήματα….
Η χαρά του εργολάβου, δηλαδή!
Και με 3 παρακαλώ κυβερνήσεις!
Λένε κι άλλα όμως!
«πως πήραμε το μάθημα και τώρα πρέπει γρήγορα να γίνουν όσα δεν έγιναν τα 20 τελευταία χρόνια».
Τι εννοούν;
Μήπως θα δώσουν κονδύλια για μαζικές και μόνιμες προσλήψεις;
Μήπως θα πάρουν πίσω τις οδηγίες και τους νόμους της εντατικοποίησης της εργασίας;
Μήπως τα συστήματα ασφαλείας θα σταματήσουν να μπαίνουν στο ζύγι του «κόστους – οφέλους» για το κεφάλαιο και το κράτος του;
Μήπως θα πάψει ο λαός να πληρώνει το 95% των φόρων και το κεφάλαιο μόλις το 5%;
Τίποτα από αυτά.
Αντίθετα, επιδιώκουν να αξιοποιήσουν και το δυστύχημα ως άλλη μια ευκαιρία για να «τρέξει» ακόμα πιο γρήγορα η ίδια εγκληματική πολιτική, της απελευθέρωσης που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε νέα Τέμπη!
Όμως, όλα κι όλα!
Αυτό το κράτος, το κράτος του κεφαλαίου δεν είχε ποτέ και δεν έχει κανένα ταμπού.
Με την ίδια ευκολία που ιδιωτικοποιεί τομείς της οικονομίας, με την ίδια ευκολία τους «επανακρατικοποιεί», για να μεταφέρει από άλλο δρόμο το κόστος πάλι στον λαό και να ξαναμοιράσει μετά την πίτα.
Αυτό το κράτος, το αστικό, το αντιλαϊκό, που είναι νύχι – κρέας με τους επιχειρηματικούς ομίλους και που πάνω εκεί ανθίζουν τα όποια φαινόμενα της ρεμούλας, της διαπλοκής και της διαφθοράς,
Αυτό το κράτος υπερασπίζονται και όσοι ντεμέκ προοδευτικοί κλείνουν σήμερα πονηρά το μάτι στην επανακρατικοποίηση του σιδηρόδρομου,
που και πάλι όμως θα λειτουργεί με όρους κόστους – οφέλους σε μια «απελευθερωμένη», άλλωστε, αγορά, κι ας έχει τη μάσκα του δημόσιου φορέα.
Μάλιστα, στο νερό τους πρόλαβε, η ΝΔ, η οποία εξήγγειλε την επανακρατικοποίηση της ΕΥΑΘ και της ΕΥΔΑΠ!
Αλήθεια, όμως, πιστεύει κανείς ότι με την επανακρατικοποίηση θα γίνει το νερό φθηνότερο;
Θα αποκατασταθούν αυτόματα οι εργασιακές σχέσεις;
Θα σταματήσουν οι εργολαβίες;
Θα σταματήσει η παράδοση των πηγών στη βιομηχανία των εμφιαλωμένων;
